ماجراهای من و امیرعلی در غیاب بابا حمید

ماجرا از اینجا شروع شد که بابای امیرعلی به مناسبت سفر استانی آقای احمدی نژاد به شهر همدان مجبور بود که از روز دوشنبه سرکار باشه و فقط شبها برای خواب تشریف فرما بشن منزل.

از اونجایی که من یعنی مامان امیرعلی از وقتی که بعد از 6 ماه برگشتم سرکار دیگه مهلتی دست نداده بود تا یه روز کامل من و امیرعلی با هم تنها باشیم و این موقعیت در روز پنج شنبه و جمعه اتفاق افتاد.

دردسرتون ندم. بابای امیرعلی پنج شنبه که داشت میرفت سرکار به من گفت که به خاطر اینکه چند روزه پشت سرهم سرکار بوده دلش برای امیرعلی تنگ شده و اگه همکارش(منظورش عمو وحید بود) امروز ظهر بیاد سرکار،میاد و ما رو میبره پارک. منم  از کله صبح دلمو صابون زدم که ای وای بعد از عمری حمید میخواد ما رو ببره پارک و خودش پیشنهاد پارک رو داده.(آخه ما هر وقت میخواهیم بریم بیرون همش من باید بگم کجا بریم، حمید اصلا هیچ وقت نظری نداره)

من و امیرعلی هم که مدام به من آویزون بود و فقط میگفت کنار من باش و از کنار من تکون نخور، همینجور منتظر بابا بودیم که بیاد و ما رو ببره پارک. اما از شما چه پنهون بابای امیرعلی ساعت 11 شب اومدن منزل و دوباره به ما قول دادن که جمعه که خبرهای سفر تموم بشه میاد و ما رو میبره بیرون.

زهی خیال باطل!

دوباره جمعه شد و ما توی خونه ای که بمب اگه وسطش منفجر شده بود وضعش بهتر از خونه ما بود! ( امیرعلی توی این دو روز حتی نذاشته بود من دست و صورتم رو بشورم.به زور براش یه سوپ درست کردم، یاد پنج شنبه و جمعه که میفتم تمام تنم میلرزه! نمیدونید چه بلایی سرم آورد این امیرعلی، البته از محبتش بودا) منتظر نشستیم که آی باباش الان میاد ، آی باباش الان میاد.

ولی جناب بابا ساعت 2 تماس گرفتند که بی زحمت یه لباس برای من اتو بزن که من دارم بعدازظهر میرم ماموریت، مشهد!

و اینجا بود که تازه داستان من و امیرعلی شروع شد، من از شدت خستگی و گیجی و کلافگی زدم زیر گریه، حالا مگه گریه ام تموم میشد.

با عرض شرمندگی باید بگم که سر امیرعلی هم یه داد زدم بعد قیافه امیرعلی اینجوری شد، احساس کردم دلش بدجوری شکست.

بعد هی میومد جلو دست منو از روی چشمام بر میداشت که یعنی گریه نکن مامان جون و منو بوس می کرد ،ولی من همچنان به گریه ادامه می دادم، اصلا نمیتونستم جلوی اشکام رو بگیرم. خیلی خسته شده بودم. البته نه از دست امیرعلی، بیشتر از دست باباش، چون اون که بچه است.

القصه! باباش ساعت 5 اومد خونه و ساعت 6 منو و امیرعلی همراهیش کردیم تا فرودگاه و الان که دارم این پست رو می نویسم از فرودگاه زنگ زد و گفت که به امید خدا ساعت 12 پرواز دارند به سمت تهران.

البته برای اون بد نشد چون تولد امام رضا مشهد بود و منم فقط به خاطر امام رضا هیچ حرفی نزدم و این دو روز رو تحمل کردم. اینو نگفتم که منت گذاشته باشم سر امام رضا! من کوچیک امام رضا(ع) هم هستم. کاش من و امیرعلی رو هم می طلبید. البته طلبیدا !بلیط هم بود ولی من حساب کردم باید نزدیک به 400 تومان پول بلیط می دادیم . تازه پول هتل هم بماند.

بَرِّه کُشوُِِنِ مشهدی ها بود دیگه.