اولین سفر زیارتی امیرعلی جون

اینو شنیدین که میگن به کسی نخند که سرت میاد!

دقیقاً هر وقت هر کسی رو می دیدم که توی مشهد میره با این پوسترهای حرم عکس میندازه کلی می خندیدم بهشون، حالا دست روزگار رو ببینید!!!

القصه، بابای امیرعلی داشت میرفت ماموریت به شهر مشهد، به من گفت اگه دوست داری تو هم دست مامانت رو بگیر و با امیرعلی بیایین مشهد، منم که عاشق و شیفته امام رضا(ع)، دست رد به سینه اش نزدم و سریع بلیط گرفتم و پنج شنبه بعداز ظهر به سمت مشهد حرکت کردیم.

امیرعلی اولین بار بود که سوار هواپیما می شد، اینقدر ذوق کرده بود که نگو، هی این ور و اون ور و نگاه می کرد و می گفت: اوناها ! یعنی هواپیماها اوناهاشن.

بعد هم توی هواپیما اینقدر اسم دختر عمه من رو که آنا باشه صدا کرد که همه فهمیدن اسمش آناست.

دو بار هم با بابا حمید رفتیم حرم ، مثلاً زیارت! مگه گذاشتی، دوست داشتی بدوی و کسی دستت رو نگیره، بعد می رفتی سراغ شیرهای مخصوص وضو و  اونا رو باز می کردی و می گفتی : آپ!

اینجا هم که شدی خادم افتخاری. دستمال برداشته بودی و کل زمین جلوت رو تمیز کردی، حتی فرش رو هم میزدی بالا و زیرش رو تمیز می کردی. اگه دختر بودی، یه پا خانوم بودی از الان برای خودت!

اینجا هم داری سلام میدی به امام رضا. البته رو به امام نیستی!